Wachlarz

Gdy wrócę do Polski, na pewno będzie mi brakować świeżych krewetek i oliwek, egzotycznych i tanich owoców, krzyków i głośnych rozmów, które rozlegają się na ulicach i w barach i które nikogo nie oburzają, i wachlowania się, zwyczaju, który nikogo w Hiszpanii nie dziwi i nie śmieszy.

Bez wachlarza nie wyobrażam już sobie życia. W lecie wachlarz ratuje mi życie. Wachlarz przedkładam nad klimatyzację. Jest zdrowszy, tańczy i mobilny:) Prosty przedmiot, a przynosi natychmiastową ulgę w upale. Wachlarz przydaje się między innymi na peronach w metrze, gdzie panuje niemiłosierny gorąc. Po wejściu do metra zderzamy się z klimą (klimatyzowane są  wszystkie środki transportu publicznego w Barcelonie). Wachlarz nieodzowny jest w kościołach. Wchodzisz do kościoła i jak świątynia wielka i szeroka widzisz morze wachlarzy w ławkach i słyszysz zamiast dźwięku organów rytmiczne klap, klap:))) 

Nieprzemijającą modę na wachlarze trzeba koniecznie przenieść do Polski! Proponuję odwiedzającym mnie Polkom (Ania!!), żeby przywiozły sobie do kraju wachlarz i słyszę: Ale po co? Gdzie ja się będę wachlować?! I tak nie będę tego używać. Trzeba to zmienić!! 

Ile kosztują wachlarze? Od ok. 4-10 euro. Tańsze można kupić u ulicznych sprzedawców wachlarzy, ale polecam te ciut drożdże np. z Corte Inglés. Choć można tam też trafić na promocje i dostać drewniany wachlarz, ręcznie malowany (taki jak mój na zdjęciu) za 2 euro. Oczywiście można też kupić wachlarze droższe, na przykład za 50 euro.

Walory użytkowe wachlarza to jedno, a piękno kobiecej dłoni z wachlarzem to drugie:) Mężczyźni! Kupujcie swoim kobietom wachlarze!

Anonimowa kobieca ręka na Paseo de Gracia:)